Klim naar de top van het belfort in Aire-sur-la-Lys

Krijg wat hoogte

Stenen reus

Er is geen betere plek dan een belfort om wat sensatie te beleven terwijl je geniet van een kleine geschiedenisles. En die van Aire-sur-la-Lys heeft heel wat te vertellen!

Als ik door de kleine rue Jules Hunnebelle loop, kom ik oog in oog te staan met het slanke gele bakstenen silhouet. Ik ben gewaarschuwd: daarboven zal ik me, als een moderne uitkijkpost, precies op dezelfde plaats bevinden als degenen die eeuwen eerder over Aire-sur-La-Lys en omgeving waakten… De deur gaat open, en het is een klim vol verrassingen.

Panorama vanaf de top van het belfort

Voici le reportage réalisé en 2019 lors de Journées Européennes du Patrimoine à Aire-sur-la-Lys avec Tourisme en Pays de Saint-Omer.

Mechanisme van het Belfort van Aire-sur-la-Lys

Ontdek zijn geschiedenis

Reconstructie door de architect van de Koning

Eerst leer ik dat Aire-sur-La-Lys al in de 12e eeuw een belfort had. Uiteindelijk was het een “cloquier”, een soort voorouder waarin de klokken van Hesdin waren opgehangen vanwege een duister wraakverhaal van Philippe d’Alsace, de toenmalige graaf van Vlaanderen.

Het was een bewogen leven in de Middeleeuwen! Aire-sur-la Lys soms Frans, soms Spaans, zal onophoudelijke belegeringen ondergaan, vertelt de gids. De architectuur betaalt de prijs. Met de Vrede van Utrecht in 1713 wordt de stad weer Frans. Koning Lodewijk XIV vertrouwt daarom zijn favoriete architect, Mathias Héroguel, de bouw toe van een nieuw stadhuis en een belfort, zijn grandeur waardig.

Neem het.

Vol met oren

Tijdens mijn beklimming, krijg ik een luisterend oor. Hij kent een paar deuntjes, deze klokkenluider! Hij kan er 50 spelen, maar er zijn er 4 die elk kwartier terugkomen. Als u een muziekliefhebber bent, zult u gemakkelijk “Il pleut bergère” herkennen. Voor “La Muette de Portici”, moet ik bekennen, heb ik mijn tong aan de kat gegeven.

Ik krijg uitgelegd waar de eerste kamers voor dienden, daarna leidt de trap naar de klokkenkamer op de 4e verdieping. Elke kamer heeft zijn eigen rol. De grootste, de bancloque, weegt 600 kg.Het is de bel voor aankondigingen, het uitbrengen van de bannen. En dan daarboven, op de 5e, bevindt zich de beroemde beiaard met zijn 14 klokken. De grootste weegt 260 kg, de kleinste 26 kg. Dat is wat er nodig is om gehoord te worden door een hele stad. Als u zo verstandig bent als ik, luidt de gids de zogenaamde wijnbouwersklok (500 kg). Het was de avondklok om in de middeleeuwen de stadspoorten te sluiten.

Ontdek

Een deur naar de hemel

We komen weer langs de dial room: 6e verdieping! Beslist, wat een klim! Ik leer hier dat met zijn 58 meter verslaat het belfort van Aire-sur-la-Lys die van Béthune en Boulogne (47 meter), Bergues (54 meter) en Comines (45 meter). Ik ontdek ook de laatste wachter Eugène Delvard, die op zijn kornet blaast, vóór de brand van 1914 en de wederopbouw door de architect Jacques Alleman.

Eindelijk, na een bepaald aantal treden – je kunt ze tellen! kom ik uit in de campanile, de loggia van de wachter. Wat een verrassing! Het is een perfecte achthoek met een koepel, als een raket die klaar is om op te stijgen.

Bewonder

Een buitengewoon panorama

De Grand’Place, de collegiale kerk Saint-Pierre, de kapel Saint-Jacques, het bastion van Thiennes: alle erfgoedschatten spreiden zich voor mij uit, getuigen van het zeer rijke historische verleden van de stad. Zo rijk dat het de bijnaam “La Belle du Pas-de-Calais” heeft gekregen. En ziet u dat kleine stukje fronton, daar heel dichtbij? Dat is dat van het monumentale stadhuis, dat me eerder zo groot leek. Een klein briesje, een zonnestraal, ik ben goed daarboven, alleen op de wereld… Maar dat stukje rivier daar in de verte (de Leie) en deze ruimte van de natuur (Les Ballastières) doen me terug naar de koeienvloer verlangen.