Een duel der reuzen
Het begint allemaal rond het jaar 620 tijdens het bewind van Clotaire II, koning van Frankrijk, als verschrikkelijke oproeroorlogen het koninkrijk teisteren. Prins Salvaert, prins van Dijon en Bourgondië, wordt uit zijn land verdreven omdat hij een neef is van de koning van Engeland en het vaderland vijandig gezind is. Hij neemt zijn zwangere vrouw Ermengaert en enkele volgelingen mee naar Engeland. Aangekomen in het land van Bucq, komen ze door het bos van Sans Mercy waar de plaatselijke tiran niemand minder was dan de beruchte reus Phinaert. Het horen van Salvaert’s gedurfde reis, Phinaert hindert en vermoordt de prins en zijn escorte. Prinses Ermengaert weet op wonderbaarlijke wijze te ontsnappen, zwanger, en zoekt haar toevlucht in het bos.
Een goddelijke verschijning verschijnt dan aan haar en voorspelt de geboorte van een zoon die te zijner tijd zijn vader zal wreken. Ermengaert baart het kind, dat zij in het struikgewas verbergt en vervolgens de gevangene van Phinaert wordt. Een plaatselijke kluizenaar hoort het gejammer van het kind, neemt hem in huis en geeft hem zijn eigen naam: Lyderic, een hinde die de plaats inneemt van de borstvoeding van de moeder.
Als volwassene, nu een knappe jongeman, treedt Lyderic in dienst van de koning van Engeland. Maar in 640 roept het lot hem op om terug te keren naar het land waar zijn vader stierf en zijn moeder gevangen werd genomen om hen te wreken. Hij vraagt een audiëntie aan bij koning Clotaire om het gerechtelijk duel tegen Phinaert te verkrijgen.
Op een plaats die de Brug bij Fins heet, op 15 juni 640 gaat Lyderic de confrontatie aan met Phinaert, wint het duel en geeft zijn moeder haar vrijheid terug. Lyderic verkrijgt door zijn moed en als genoegdoening van de koning van Frankrijk de bezittingen van Phinaert en de titel van eerste boswachter van Vlaanderen waard zijn nakomelingen de graven van Vlaanderen worden.